ΑΡΘΡΑ

ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ!
Αυτή δυστυχώς είναι η μόνη λέξη που μπορεί να χαρακτηρίσει την κατάσταση στα Ελληνικά πανεπιστήμια σήμερα. Είμαι φοιτητής γεωλογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στο 2ο έτος, και έχω μια κάποια ολοκληρωμένη άποψη όσων αφορά την δικιά μου σχολή, αλλά και σχολές γνωστών και φίλων, τόσο από δικές τους μαρτυρίες όσο και από δικές μου επισκέψεις στις σχολές τους.
Η υποδομή σήμερα όχι μόνο είναι απαράδεκτη όσων αφορά την ποιότητα αλλά και όσον αφορά την ποσότητα. Αλλά ας πάρουμε τα θέματα ένα ένα. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αν θέλουμε σαν χώρα να πάμε μπροστά θα πρέπει να θέτουμε υψηλά κριτήρια όσων αφορά την εκπαίδευση των νέων. Δεν είναι δυνατόν στο τμήμα γεωλογίας να κάνουμε εργαστήρια με σεισμογράφους που δεν χρησιμοποιούνται πλέον από κανέναν με μόνη δικαιολογία του καθηγητή ότι ναι μεν πλέον είναι άχρηστοι οι σεισμογράφοι του τύπου αυτού αλλά το κράτος δεν διαθέτει κονδύλια για την αγορά άλλων πιο σύγχρονων. Και αυτό είναι ένα πολύ μικρό παράδειγμα όσων αφορά την ποιότητα εκπαίδευσης στο δικό μου τμήμα. Ένα ακόμα πιο "χτυπητό" παράδειγμα είναι αυτό του τμήματος πληροφορικής. Στο τμήμα αυτό οι υπολογιστές που χρησιμοποιούνται είναι τόσο παλιοί όσο και οι καθηγητές που διδάσκουν το μάθημα. Τα δύο αυτά παραδείγματα αποτελούν σταγόνα σε έναν ωκεανό από ελλείψεις στα πανεπιστήμια στην Ελλάδα της Ολυμπιάδας του 2004..
Περνώντας στην ποσότητα, βλέπουμε ότι τα πράγματα είναι ακόμα πιο αποθαρρυντικά. Ο αριθμός των εισακτέων στα πανεπιστήμια έχει αυξηθεί κατά πολύ τα τελευταία χρόνια. Στη δικιά μου σχολή χαρακτηριστικά αναφέρω ότι έχει υπερδιπλασιαστεί. Παρόλη την αύξηση όμως αυτή των εισακτέων η υποδομή έχει παραμείνει η ίδια. Αποτέλεσμα είναι να μην υπάρχουν αρκετές αίθουσες για να μπορούν οι φοιτητές ακόμα και να δώσουν εξετάσεις. Ορισμένα εργαστήρια ενώ θα έπρεπε να γίνονται σε πραγματικά εργαστήρια, αντ' αυτού γίνονται σε αμφιθέατρα με τους καθηγητές να προσπαθούν να μας εξηγήσουν το τι θα βλέπαμε αν ήμασταν στο εργαστήριο. Ακόμα ορισμένοι καθηγητές αναγκάζονται να κάνουν περικοπές στις ώρες διδασκαλίας έτσι ώστε να προλάβουν να διδάξουν περισσότερα άτομα, καθότι οι αίθουσες είναι πολύ μικρές ή τα μικροσκόπια λίγα για να εξυπηρετήσουν όλους τους φοιτητές. Δεν είναι μόνο οι αίθουσες, τα μικροσκόπια, οι μηχανές προβολής και οι υπολογιστές που δεν είναι αρκετοί. Λείπει και το έμψυχο δυναμικό. Ακόμα και για το ευαίσθητο θέμα τον βιβλιοθηκών δεν έχουμε καταφέρει να βρούμε λύση. Δεν υπάρχουν αρκετά άτομα υπεύθυνα έτσι ώστε να μπορεί η βιβλιοθήκη να μένει ανοικτή μετά τη μία το μεσημέρι..
Εν κατακλείδι, σε καμιά άλλη χώρα της Ευρώπης, από όσο ξέρω, δεν υπάρχουν αυτοί οι περιορισμοί οι οποίοι κάνουν την εκπαίδευση να αιμορραγεί. Κάνω έκκληση λοιπόν σε όποιον ενδιαφέρεται για ένα καλύτερο αύριο να προσπαθήσει να κάνει την διαφορά.

Νιάρχος Μιχάλης

Επιστροφή στα περιεχόμενα.

Οι σελίδες μας έχουν δεχθεί επισκέψεις μέχρι σήμερα.