ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ / ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου
Συνειδητοποιώ ότι αύριο μπαίνουμε στον μήνα από τον οποίο ξεκινάει η άνοιξη, εξ' ου και ο τίτλος της σελίδας. Το πιο κάτω κείμενο (από την εγκυκλοπαίδεια Software Toolworks) με έχει βάλει σε σκέψεις:
Easter
The Christian festival of Easter celebrates the RESURRECTION of JESUS CHRIST. The spring festival has its roots in the Jewish PASSOVER, which commemorates Israel's deliverance from the bondage of Egypt, and in the Christian reinterpretation of its meaning after the crucifixion of Jesus during the Passover of AD c.30 and the proclamation of his resurrection three days later. Early Christians observed Easter on the same day as Passover (14-15 Nisan, a date governed by a lunar calendar). In the 2nd century, the Christian celebration was transferred to the Sunday following the 14-15 Nisan, if that day fell on a weekday. Originally, the Christian Easter was a unitive celebration, but in the 4th century GOOD FRIDAY became a separate commemoration of the death of Christ, and Easter was thereafter devoted exclusively to the resurrection.
According to the Venerable Bede, the name Easter is derived from the pagan spring festival of the Anglo-Saxon goddess Eostre, and many folk customs associated with Easter (for example, Easter eggs) are of pagan origin. Easter Day is currently determined as the first Sunday after the full moon on or after March 21. The Eastern Orthodox churches, however, follow the Julian rather than the Gregorian calendar, so their celebration usually falls several weeks later than the Western Easter. Easter is preceded by the period of preparation called LENT.
Ιδιαίτερα το σημείο του πιο πάνω κειμένου που λέει: "Η ημέρα του Πάσχα ορίζεται ως η πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη Πανσέληνο πάνω ή μετά την 21η Μαρτίου, (δηλαδή την Εαρινή Ισημερία)...
Ήταν άραγε αστρολόγος αυτός που όρισε το Πάσχα; Ήταν πάλι οι 3 Μάγοι αστρολόγοι; Αυτοί που είδαν το άστρο που τους οδήγησε στην προφητεία της γέννησης του Ιησού; Τι θέση θα έπρεπε να έχει η αστρολογία στην εκκλησία μας αν είναι έτσι; Τι σημαίνει άραγε, το ότι κάποιοι "εκπρόσωποι της εκκλησίας" έχουν για την αστρολογία ιδιαίτερες απόψεις; Τι θα έλεγε ο Φρόυντ για αυτούς σύμφωνα με την θεωρία του για την "προβολή του ασυνείδητου" και τι θα έλεγε και για την άποψη των περισσότερων εγκυκλοπαιδειών σχετικά; Γιατί οι αστρολόγοι άλλαξαν το όνομά τους σε αστρονόμους και εγκατέλειψαν το πεδίο της αστρολογίας σε ανθρώπους χωρίς πανεπιστημιακή εκπαίδευση; Μετά από αυτήν την πράξη τους, συνεχίζουν να είναι αστρολόγοι; Ή έγιναν κάτι λιγότερο; Ή έγιναν κάτι περισσότερο σε έναν τομέα και κάτι λιγότερο σε άλλον; Ή πάλι, μήπως η επιστήμη είναι η είσοδος σε κάποιες γνώσεις που δεν επιδέχονται πτυχίων; Τι σημαίνει η σειρά: δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο, πανεπιστήμιο, διατριβή και μετά γιατί αν κάποιος προχωρήσει παραπέρα ο τίτλος του είναι το όνομά του; (Νεύτων, Αϊνστάιν, Παβαρότι κλπ...) Μήπως όλα αυτά σημαίνουν πως ότι πιο πολύτιμο έχουμε είναι ο εαυτός μας; Λυπάμαι που το κείμενό μου περιέχει μόνο ερωτήσεις και καμία απάντηση... Ίσως τελικά το ότι είμαι στην Μένσα δεν μου δίνει την δυνατότητα να δίνω απαντήσεις σε ερωτήματα που με παιδεύουν. Τουλάχιστον έχω καλή παρέα...

Σάββατο 1η Μαρτίου - Καλό μήνα και καλή Άνοιξη!
Μου τηλεφώνησε ένας καλός φίλος, ο Στέλιος Γκαρίπης, που είναι και ο δικηγόρος μου στην Θεσσαλονίκη. Αν και δεν είναι μέλος της Μένσα, συνδέθηκε με ένα μοιραίο τρόπο με την Μένσα, μέσω ενός έργο του σχετικά με την "Βιοεξουσία και Πολιτεία" και μίας ομιλίας της Ιωάννας Δαλλαρή που είναι μέλος της Μένσα και υπεύθυνος για την δημιουργία των εκδηλώσεων της Μένσα τα 2 τελευταία χρόνια. Η ομιλία της Ιωάννας ήταν σχετικά με την Βιοηθική. Η Ιωάννα είναι ιατρός (οδοντίατρος) και δέχθηκε ευχαρίστως την παρουσία του Στέλιου Γκαρίπη, ο οποίος ζει και εργάζεται στην Θεσσαλονίκη, αλλά έτυχε να βρίσκεται στην Αθήνα την ημέρα της ομιλίας της Ιωάννας. Έτσι δύο επιστήμονες, ένας νομικός και μία ιατρός, έχουν πιάσει ένα κοντινό θέμα, κάθε ένας από το δικό του μετερίζι... Αυτός είναι και ο λόγος που τον αναφέρω στις σελίδες μας. Σήμερα είναι μία ιδιαίτερη μέρα. Αν και το κεντρικό ενδιαφέρον της ζωής μου είναι η εκπαίδευση, είχα πλήρη άγνοια σχετικά με την σημερινή πορεία. Έδωσα λοιπόν ραντεβού στο Κολωνάκι με τον Στέλιο και ξεκίνησα 25 λεπτά νωρίτερα για την Πατησίων. Μόλις μπήκα στο ταξί, σκέφθηκα "αυτό είναι, θα είμαι στην ώρα μου!!!" Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα άρχιζε μία περιπέτεια. Διαπιστώνω μπλοκάρισμα της Πατησίων, χωρίς να ξέρω ακόμα για την πορεία και προτείνω στον ταξιτζή να πάμε από Πανελλήνιο και Δικαστήρια, Αλεξάνδρας και Ζαΐμη ή Ιπποκράτους, αλλά μου είπε ότι θα είναι παντού τα ίδια... Κυκλώσαμε ένα τετράγωνο και κατεβαίνω να μπω στο τραίνο στην Πλατεία Κυριακού (έτσι λέγαμε την Πλατεία Βικτωρίας, το 1954 που γεννήθηκα). Θυμάμαι ότι είναι 1η Μαρτίου και το εισιτήριο των 35 ευρώ του Φεβρουαρίου δεν ισχύει. Βγάζω λάθος εισιτήριο και έτσι όταν φθάνω στην Ομόνοια δεν μπορώ να συνεχίσω με το Μετρό. Βγαίνω απάνω και κατευθύνομαι στην Ακαδημίας τρέχοντας. Τα 126 κιλά μου δεν με δυσκολεύουν καθόλου, αφού 3 χρόνια τώρα ανεβαίνω κάθε μέρα στα Δικαστήρια με ποδήλατο, στον ιδρώτα όμως στάθηκαν αλύπητα. Όταν έφθασα στην Ζωοδόχο Πηγή, ήμουν ήδη μία πηγή ιδρώτα, αλλά με λυπήθηκε ο κύριος Τάκης. Ναι! Έκανα ωτο - στόπ! Ξέροντας τα προβλήματα που δημιούργησε η πορεία μου χαμογέλασε και μου άνοιξε την πόρτα του αυτοκινήτου του. Με ανέβασε ως την Σέκερη και εκεί ξεκίνησε το τελευταίο κομμάτι "βάδην". Τα κατάφερα! 12 και έξι φθάνω με έξι λεπτά καθυστέρηση αλλά μαζί με τον Στέλιο. Στο ταξί της επιστροφής άκουσα πολλά από μία άγνωστή μου συνταξιδιώτισσα (στον κύκλο αποφυγής της πορείας) σχετικά με την όλη κοινωνικοπολιτική κατάσταση. Είχε πτυχία νομικής αλλά και άλλων σχολών σχετικών με το θέμα. Όταν φάνηκε να είμαι έτοιμος να καταταχθώ πολιτικά στο μυαλό της και για να αποφύγω την στείρα τροπή μίας συζήτησης, πήγα στο παρελθόν και ανέφερα ότι ο παππούς μου ήρθε από την Κωνσταντινούπολη και έφτιαξε σχολείο στην Θεσσαλονίκη και ήταν φίλος με τον Βενιζέλο. Εκεί φαντάστηκα ότι θα με κατατάξει στους υπερκομματικούς, αλλά παραλίγο να καταταχθώ στους Εβραίους, (αν δεν έγινε ήδη). Μου είπε: "Όχι Βενιζέλος αλλά Μπενίζ - Ελόν, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους." Δεν είχα καμία ελπίδα να μείνω αχρωμάτιστος... Πάντως σεβάστηκε το ότι σταμάτησα την προσπάθεια να "καθαρίσω" και μου μίλησε σαν σε φίλο. Δεν έχω αποφασίσει αν θα γράψω άλλα εδώ σχετικά με το θέμα, αλλά τώρα έχω να συνεχίσω το τρέξιμο αφού κάνω το δεύτερο ντους της ημέρας... Το Πανεκπαιδευτικό Συλλαλητήριο, βάλθηκε να με προπονήσει και έτσι ένα χειμωνιάτικο πρωινό, με ανάγκασαν να κάνω δύο ντους....
Κυριακή
Τσακώνομαι με τον εαυτό μου χρησιμοποιώντας τον Δημήτρη από την Μένσα...
Δευτέρα
Τσακώνομαι με τον εαυτό μου χρησιμοποιώντας τον Δημήτρη τον Γιώργο και τον Χρήστο από την Μένσα.
Τρίτη
Τσακώνομαι ξεκάθαρα με τον εαυτό μου που δεν αναγνωρίζει Μένσες - Πένσες και τα τοιαύτα... Εκείνος (που δεν ξέρει τι πα να πει "μέλος"), μου λέει: "Γράψε ότι θες, έτσι θα μπορεί πραγματικά όποιος διαβάζει αυτά που γράφεις να καταλάβει ποιος είσαι. Εγώ (ο Μενσανός) του απαντάω: "Όχι! Όλοι εκτός από μένα είναι βλάκες! Μενσανοί ή όχι! Για αυτό το λόγο πρέπει να τους γράφω μόνο ότι θέλουν να ακούν. Μόνο έτσι θα κοιμίζω τα ζώα για να μπορώ να επιβιώσω ανάμεσά τους." Εκείνος μου λέει: "Αν νομίζεις ότι οι άλλοι είναι ζώα, τότε εσύ είσαι το μεγαλύτερο ζώο, έ ζώο!" Τότε παίρνω το πάνω χέρι και απαντάω: "Είδες που έχασες τον έλεγχό σου! Και εσύ είσαι ζώο σαν τους άλλους, εσένα θα ακούω..." Όμως εκείνος δεν μου χαρίζεται: "Νομίζεις ότι έχεις μυαλό, ενώ είσαι ένα πράγμα, ένα κομπιούτερ, δεν έχεις ψυχή, είσαι ένα νοητικό τερατούργημα, το μυαλό έχει ψυχή, εσύ δεν έχεις!" Ποτέ δεν μπόρεσα να με καταλάβω. Πάντα νόμιζα ότι είμαι τέλειος και για όλα φταίνε οι άλλοι... Οι διευθύνοντες και οι ιθύνοντες, οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς, οι φίλοι και οι εχθροί και πάει λέγοντας... Οι μόνοι που ποτέ δεν μου έφταιξαν και είναι τέλειοι και μοναδικοί, υπέροχοι, θεϊκοί θα έλεγα, που δεν κάνουν ποτέ λάθη και είναι πάντα πιστοί και μόνιμοι, δεν άλλαξαν ποτέ, κάτι σαν ζωγραφιές δηλαδή σε βιβλίο... Είναι τα πρότυπα που έχω στο μυαλό μου. Είναι η γυναίκα της ζωής μου, που δεν συνάντησα ακόμη, αλλά που θα μου πάει... στα 132 μου χρόνια θα την βρω και τότε θα ζήσουμε ευτυχισμένοι, αλλά και ο τέλειος πιστός μου φίλος, που κάθεται και ακούει με αφοσιωμένο ενδιαφέρον αυτά που του λέω ώρες ατέλειωτες, όταν δουλεύω, ή διαβάζω. Αυτός ο δεύτερος όμως, στον ύπνο μου με "πουλάει", με ξεχνάει τελείως, δεν ήρθε ποτέ να με σώσει και ποτέ να μου συμπαρασταθεί. Ενώ η τέλεια γυναίκα, εμφανίστηκε μία φορά σε ένα όνειρό μου και για να πω την αλήθεια δεν την θυμάμαι καλά. Ακόμη και στην σκέψη μου δεν έχει πάρει σαφή εικόνα. Τέλος πάντων, αν έφθασε κανείς ως εδώ, δεν θέλω να τον κουράσω άλλο, θα αφήσω λίγο χρόνο και στους δύο μας να ζήσουμε και λίγο...

Πέμπτη
Πρώτο θέμα συζήτησης ο Ελληνικός Στρατός, αφ' ενός μεν διότι έλαβα μήνυμα από τον Δημήτρη Χατζηπέτρο ότι παρουσιάστηκε στον Αυλώνα και αφ' ετέρου, διότι μας είπε ο Ανδρέας Χαλκιαδάκης, ότι ο μικρός του γιος παρουσιάζεται στην Τρίπολη (Δεν είναι βέβαια πλέον μικρός διότι έχει πάρει δύο πτυχία). Μιλήσαμε για ιστιοπλοΐα και μάθαμε ότι είναι δυνατόν να ξεκινήσεις από την Αίγινα με μπρούτζινο χρώμα και να φθάσεις στο μικρολίμανο άσπρος. (Με κόντρα καιρό και τη μηχανή). Με ρώτησε ο Κώστας Σωτηρόπουλος για μερικές σελίδες που είναι υπό κατασκευή και συζητήσαμε την περίπτωση να ασχοληθεί με αυτές. Του εξήγησα ότι στο Ίντερνετ αν και είμαστε 3 κάθε ένας έχει αναλάβει συγκεκριμένο τομέα, η Ζαννίνα Κοντιζά έχει την ευθύνη των Ελληνικών σελίδων, ο Δημήτρης Μποσκαΐνος των Αγγλικών και τις απαντήσεις σε όσους στέλνουν γράμματα στην Μένσα, και εγώ το Περιοδικό on line. Θα συνεννοηθούμε λοιπόν, ώστε ο Κώστας να προστεθεί στην ομάδα και να αναλάβει την ενημέρωση των υπό κατασκευή σελίδων και ότι άλλο συμφωνήσουμε. Η Κατερίνα Αλεξανδράκη μας δήλωσε σε κάποια στιγμή ιδιαίτερα φιλικά, ότι κάποιες φορές δεν καταλαβαίνει αυτά που λέμε εμείς οι άνδρες και με ειλικρίνεια και γέλια, της ξεκαθαρίσαμε ότι και εμείς κάποιες φορές δεν καταλαβαίνουμε τι λέμε. Σε κάποια στιγμή όμως που συζητήσαμε για φαγητά και συνταγές μαγειρικής (ακόμη και κάποιες από την ιδιαίτερη πατρίδα της την Άνδρο), παρατήρησα ότι η συνεννόηση μεταξύ όλων των συνομιλητών, ήταν άψογη, ο Κώστας μάλιστα θυμήθηκε ότι ένα από τα φαγητά που ανέφερε η Κατερίνα, που λέγεται Λούζα, περιλαμβάνεται και στο μενού του ξενοδοχείου Πλάζα! Είναι μερικά πράγματα που δεν επιδέχονται παρεξηγήσεων. Ίσως καλό θα ήταν οι ηγέτες χωρών που έχουν διαφωνίες μεταξύ τους να βρίσκονται σε ένα συμπόσιο παρέα. Ιδιαίτερο τόνο στην κουβέντα έδωσε η παρουσία του Χρήστου Σαμαρά, ο οποίος ήθελε να δει τηλεόραση και όση ώρα κουβέντιασε μαζί μας το έκανε όρθιος (ήρθε γύρω στις 23:30). Εκεί ακούστηκαν δύο απόψεις, η μία του Χρήστου, ότι αν είναι κάποιος έξυπνος και έχει βάσεις διαπρέπει παντού και έχει πολλές γνώσεις και η άλλη του Κώστα, ότι οι πολλές γνώσεις δεν είναι κάτι που προϋποθέτει εξυπνάδα. Αν δεν μεταφέρω κάτι σωστά εδώ, το βήμα είναι ελεύθερο για να διατυπώσει κάθε ένας μόνος του, αυτό που εννοούσε. Σε κάποια στιγμή πήρε και λίγο διαφορετική τροπή η κουβέντα, καθώς μάθαμε από τον Ανδρέα ότι πολλά χρόνια πριν, είχε γίνει μάρτυς ατυχήματος στον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο. Ήταν μία βραδιά που τα είχε όλα, ίσως γι' αυτό φθάσαμε από την Πέμπτη στην Παρασκευή και ήμασταν ακόμη εκεί. Αυτό ήταν κάτι που δεν το φανταζόμουνα και έτσι χάσαμε την παρουσία της Ιωάννας Δαλλαρή, που με πήρε τηλέφωνο ότι θέλει να έρθει μόλις τελειώσει με τις υποχρεώσεις της, αλλά εγώ έκανα τον λάθος να την αφήσω με την εντύπωση ότι δεν θα μείνουμε τόσο πολύ... Συχνά όταν δεν μπορώ να συνδεθώ στο δίκτυο να ανεβάσω μία σελίδα, την ξαναψάχνω για λάθη και μετά ξαναεπιχειρώ να συνδεθώ και να ανεβάσω την διορθωμένη σελίδα. Αυτή την φορά όμως που συνέβη το ίδιο, είναι ιδιαίτερα αργά για να ψάξω για λάθη στην σελίδα και γι' αυτό τον λόγο, το μόνο που κάνω είναι προσθέσω αυτές τις γραμμές και να ξαναδοκιμάσω.

Θεόδωρος Νάτσινας

Επιστροφή στα περιεχόμενα.

Οι σελίδες μας έχουν δεχθεί επισκέψεις μέχρι σήμερα.