Με εισήγηση του Θεόδωρου Νάτσινα
Στην καθημερινή ζωή κανείς δεν ξέρει ανά πάσα στιγμή πως θα βαθμολογηθεί και σε τι.
Στο τεστ «προετοιμασία», απέτυχα παταγωδώς. Γράφω αυτές τις γραμμές δύο ώρες πριν από την ώρα που θα πρέπει να τις διαβάσω, δεν ξέρω τι να φορέσω, μόλις έμαθα ότι ξέχασα να δώσω κάτι, αλλά και ότι ξέχασα να κάνω κάτι και έτσι άρχισα να σκέφτομαι που με έμπλεξε ο αυθορμητισμός μου, αν βέβαια είναι και αυτός αυθόρμητος.
Έχω πει στον εαυτό μου, ότι η πραγματική ζωή παρουσιάζει διαρκώς καταστάσεις που δεν έχουμε ξανασυναντήσει και κάθε φορά που μπορούμε να έχουμε δύο επιλογές σε κάτι που δεν γνωρίζουμε, είναι λογικό να πέφτουμε κατά 50% έξω. Ίσως μάλιστα, αν κατά τύχη κάνουμε το σωστό, την επόμενη φορά μπορεί να κάνουμε το λάθος, αφού δεν «το πληρώσαμε» για να μάθουμε. Το συμπέρασμα λοιπόν είναι, ότι πρέπει να ζω και να δίνω τεστ, ώστε να μαθαίνω κάτι καινούργιο και να μην βιώνω μία ζωή κονσέρβα. Βέβαια και το στρες έχει τα όριά του, έτσι δίνω χωρίς να το γνωρίζω και αυτό το τεστ με εξεταστή την ζωή και ρισκάροντας πότε να ζω σαν ζόμπι και πότε να κινδυνεύω να τα φτύσω από το πολύ στρες. Μάλλον από τα δυσκολότερα τεστ είναι αυτό της ισορροπίας. Ίσως και γι’ αυτό ένα τίτλος από καθημερινό τεστ που απονέμουμε χωρίς τυμπανοκρουσίες, αλλά σημαίνει τόσα πολλά, είναι όταν λέμε κάποιον άνθρωπο ότι είναι ισορροπημένος. Πολλές φορές, απονέμουμε και τον αντίθετο τίτλο όμως, πότε με επίπληξη και πότε με θαυμασμό, ανάλογα με την περίπτωση, για παράδειγμα, «άστον αυτόν, είναι τελείως ανισόρροπος» ή «καλά αυτός είναι τελείως ανισόρροπος, κατάφερε να ορθοποδήσει η εταιρεία και είναι ικανός και να την κάνει πρώτη στον κλάδο, θεότρελλος σου λέω»…
Επιμελώς απέφυγα να θίξω τα γυναικεία τεστ γιατί δεν ξέρω αν υπάρχουν ακόμα, όταν θέλαμε να πούμε παλιότερα ότι κάποιος περνάει από τα δυσκολότερα τεστ λέγαμε ότι το κουτσομπολιό οργιάζει. Και όπως κάποτε όλοι φοβόντουσαν τον καθηγητή στο σχολείο, σε επίπεδο γειτονιάς φοβόντουσαν την κουτσομπόλα.
Και μια και το θυμήθηκα ας το πω και αυτό… Κάποτε η εφορία τύπωνε κατάλογο με τα ποσά που πλήρωναν οι φορολογούμενοι κάθε χρόνο και τον κατάλογο αυτόν τον έλεγε ο λαός η «Κουτσομπόλα». Εκεί που αγόραζε κάποιος το ακριβότερο αυτοκίνητο διάβαζες στην κουτσομπόλα ότι πλήρωνε κάθε χρόνο λιγότερα από τον ψιλικατζή της γειτονιάς του στην εφορία και εκεί βαθμολογούνταν σκληρά.
Όμως ο μέσος άντρας μοιάζει να ενδιαφέρεται και να φοβάται πιο πολύ από όλα, το τεστ της γυναίκας που θα του τραβήξει το ενδιαφέρον. Το αντίθετο δεν έχω ακούσει να συμβαίνει.
Η γυναίκα πάλι φοβάται το τεστ που θα την περάσουν οι γνωστές της όταν έχει καιρό να τις δει, αυτό το έχω ακούσει συχνά.
Ο Richard Dawkins γνωστό βιολόγος είχε γράψει ότι η γυναίκα κάνει πολύ μεγαλύτερη επένδυση, έχοντας ένα ωάριο το μήνα, την υποχρέωση να το κυοφορήσει γονιμοποιημένο εννέα μήνες και το αμφιλεγόμενο από μερικούς ένστικτο να το φροντίσει ίσως για πάντα.
Είναι τελείως φυσικό λοιπόν να υποβάλλει τον άντρα σε σκληρά τεστ τόσο σκληρότερα, όσο περισσότερο αποφασισμένη είναι να κάνει μία σωστή οικογένεια.
Εξαιρούνται βέβαια οι κυρίες που πιστεύουν στο ρητό, «άμα δεν τον φτύσεις δεν κολλάει», εκεί δεν υπάρχει τεστ, υπάρχουν άλλα πράγματα.
Τα πρωταρχικά τεστ μας τα έχει χαρίσει η ζωή και τα κάνουμε με τις πέντε αισθήσεις, την γεύση για να ξέρουμε τι τρώμε, την όραση για να ξέρουμε που πάμε, την ακοή για να υπολογίζουμε τι μας περιμένει, την αφή για να μπορούμε να πάρουμε τον έλεγχο και την όσφρηση για να επιλέγουμε το προς τα πού θα πάμε.
Ομολογώ ότι άνοιξα τον εξπλόρερ στο Ίντερνετ για να βρω την Πέμπτη, την όσφρηση… Η δικαιολογία στον εαυτό μου; Την έχουμε τόσο εξαπατήσει με τα αρώματα πάνω μας και τα καρυκεύματα σε αμφίβολη ποιότητας τροφές, ώστε δικαιολογούμαι να την έχω χάσει και ξεχάσει.
Όμως ξέρω βαθιά μέσα μου, ότι είναι η τεμπελιά μου που με στέλνει σε καταστάσεις που νομίζω ότι δεν χρειάζομαι την όσφρηση.
Ευχαριστώ.
Μετά από την παραπάνω εισήγηση, ακολούθησε συζήτηση που κράτησε πάνω από μιάμιση ώρα και μετά συνεχίστηκε μέσα και έξω από την αίθουσα και κουβέντα σε μικρές παρέες για ποικίλα θέματα. Θα γίνει προσπάθεια απομαγνητοφώνισης ώστε να μεταφερθεί εδώ ότι είπαμε στη συνέχεια.
Μέχρι να γίνει η μεταφορά της συζήτησης εδώ, ας αναφέρω ότι ένα από τα σημεία στα οποία εστιάσαμε ήταν το στρες από τα τεστ στα οποία υποβαλλόμαστε καθημερινά και το πότε είναι παραγωγικά και πότε φθάνουμε στα όρια της αντοχής μας και καταρρέουμε. Η Αριάνα Μελανίτη που σπουδάζει ψυχολογία, μας σχεδίασε στον πίνακα που προσφέρει το ξενοδοχείο για τις εκδηλώσεις μας, σχετικές καμπύλες που καθιστούν φανερό το φαινόμενο της πορείας της παραγωγικότας σχετικά με τις πιέσεις που δεχόμαστε από διάφορες δοκιμασίες και ο Ελευθέριος Τσαγκαρόπουλος, Καρδιολόγος μας έδωσε και αυτός επιστημονικά στοιχεία για τις επιδράσεις του στρες στον οργανισμό μας και φυσικά δέχτηκε αρκετές ερωτήσεις. Θα είναι μάλιστα αυτός που θα κάνει την ομιλία στην επόμενη συνάντηση της Λέσχης.
Στη μέση της κουβέντας, παρακάλεσα στους συνομιλητές να μου στείλουν σε κείμενο αυτά που είπαν, ώστε να τα ανεβάσω εδώ, (θα γίνει κάποια στιγμή και η προσπάθεια της απομαγνητοφώνησης). Ακολουθεί το πρώτο κείμενο που έφτασε στο email.
ΤΑ ΤΕΣΤ (ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ-ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ) ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ
Ωραίες και ενδιαφέρουσες οι εξετάσεις εισαγωγής στην ΜΕΝΣΑ. Το τεστ όμως αυτό είναι ένα από τα πάμπολλα που δίνουμε όλοι καθημερινά στη ζωή μας. Έτσι ο κ. Θεόδωρος Νάτσινας είχε την εύστοχη ιδέα να θέσει ως θέμα συζητήσεως αυτά τα τεστ της καθημερινότητας, θέμα που συζητήσαμε ομαδικά στις 17/5/09 στο ξενοδοχείο Καλλιρόη. Οι παρακάτω απόψεις είναι προσωπικές και γι’αυτό υπόκεινται σε κάθε καλοπροαίρετη κριτική.
1. Ο άνθρωπος δέχεται ερεθίσματα στα οποία απαντά με τον α ή τον β τρόπο. Αυτά τα ερεθίσματα είναι στην ουσία τεστ-δοκιμασίες που αρχίζουν στην εμβρυική ζωή, διαρκούν 24 ώρες το 24ωρο και πιθανόν τελειώνουν την στιγμή του θανάτου.
2. Το ότι ξεκινούν από την εμβρυική ζωή είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο και ίσως κάποιες μητέρες το διαπιστώνουν και μόνες τους. Ας κρατήσουμε λοιπόν τη γνώση ότι η εγκυμοσύνη είναι σημαντική όχι μόνο για την σωματική αλλά και για την ψυχική-πνευματική υγεία του παιδιού, άρα η έγκυος θα πρέπει να βρίσκεται στην καλύτερη δυνατή ψυχοσωματική κατάσταση. Νομίζω ότι και η ευφυΐα επηρεάζεται κατά την διάρκεια της κυήσεως αλλά το θέμα είναι πολύπλοκο και δεν υπεισέρχομαι.
3. Το ότι τα τεστ της καθημερινότητας διαρκούν 24 ώρες το 24ωρο είναι επίσης τεκμηριωμένο. Όταν κοιμόμαστε συνεχίζουμε να λειτουργούμε αλλά σε ένα χαλαρότερο επίπεδο. Πολλές φορές κατά την διάρκεια του ύπνου επεξεργαζόμαστε ασυναίσθητα διάφορες ατακτοποίητες πληροφορίες και το πρωί μπορεί να έχουμε βρει την λύση σε προβλήματα που δεν λύσαμε την ημέρα. Χαρακτηριστικά ένας καθηγητής νευρολογίας, νομίζω ήταν Γάλλος, έλυνε τα δυσκολότερα προβλήματα της κλινικής του τη νύχτα. Ζητούσε υπομονή από τους συνεργάτες του, κοιμόταν το βράδυ και το πρωί ερχόταν στην κλινική με την λύση υπό μάλης.
4. Το ότι σταματούν τα τεστ την ώρα του θανάτου, είναι θέμα αμφιλεγόμενο και αδύνατον να απαντηθεί επιστημονικά. Εδώ πια είναι θέμα προσωπικής επιλογής, είναι θέμα πίστης και φιλοσοφίας, για αυτό και πάλι δεν υπεισέρχομαι.
5. Το σίγουρο είναι ότι τα τεστ αυτά είναι παρόντα και αναγκαία για να προχωρήσουμε αφού το κάθε τεστ αφήνει μέσα μας ως ίχνος μία εμπειρία. Βέβαια θα κάνουμε πολλά ανθρώπινα λάθη, αλλά ο πραγματικά έξυπνος άνθρωπος αναγνωρίζει τα λάθη του και μαθαίνει από αυτά, έτσι ώστε περνώντας τα χρόνια να κάνει όλο και λιγότερα. Εδώ αξίζει να αναφέρουμε το θαυμάσιο ρητό: ‘’Το μεν πλανάσθαι ανθρώπινον, το ομολογείν την πλάνην θείον, το δε εμμένειν τη πλάνη, δαιμονικόν’’.
6. Τα τεστ της καθημερινότητας είναι πολλών, αμέτρητων ειδών. Από το πώς θα καθήσουμε στην καρέκλα, μέχρι με το ποιόν-ποιάν θα μοιραστούμε τη ζωή μας. Ας δούμε δύο από αυτά:
α)Τα τεστ στις ανθρώπινες σχέσεις. Συνεχώς συναλλασσόμαστε με τους άλλους. Συχνά προκύπτουν διαφωνίες και προστριβές . Αυτό συμβαίνει τόσο στις απλές διαπροσωπικές σχέσεις αλλά επεκτείνεται και σε πιο σύνθετες σχέσεις όπως μέσα στην οικογένεια, στο σόι, στη γειτονιά, στην εργασία, υπάρχουν οι διεταιρικές επαγγελματικές σχέσεις, οι διαδημοτικές, οι διασυλλογικές, οι πολιτικές-κομματικές, και τέλος οι διεθνείς σχέσεις με τις διάφορες συμμαχίες και έχθρες που με γνώμονα το συμφέρον οδηγούν στην ειρήνη ή στον πόλεμο. Τις είπαμε όλες αλλά ξεχάσαμε την σπουδαιότερη. Αυτή που καθορίζει και όλες τις άλλες και αν αυτή είναι σωστή, τότε και οι άλλες θα γίνουν πολύ καλύτερες: είναι η σχέση μας με τον εαυτό μας. Δυστυχώς είναι πανανθρώπινο και διαχρονικό ελάττωμα να παραμελούμε την καλλιέργεια του εαυτού μας και να ασχολούμαστε με τους άλλους. Συνήθως αυτούς βρίσκουμε ελαττωματικούς και υπεύθυνους για τα προβλήματα, ενώ τον εαυτό μας τον δικαιώνουμε βρίσκοντας διάφορες δικαιολογίες-χρυσόχαρτα για να τυλίξουμε τα λάθη μας. Οι αρχαίοι πρόγονοί μας είχαν ασχοληθεί ιδιαιτέρως με το θέμα και το συνόψισαν σε δύο λέξεις: ‘’ ένδον σκάπτε’’ ενώ υπάρχει και η όμορφη ευχή που λέει: ‘’…ναι Κύριε Βασιλεύ, δώρισόν μοι του οράν τα εμά πταίσματα και μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου…’’.
β) Το δεύτερο τεστ είναι η καθημερινή οδήγηση, εκεί όπου η ασφάλεια έχει παραγκωνιστεί από την επιθυμία της πρωτιάς. Βιαζόμαστε συνεχώς και θεωρούμε ότι οι άλλοι είναι εμπόδια μπροστά μας. Δεν δίνουμε εύκολα προτεραιότητα στον άλλον αλλά την διεκδικούμε για τον εαυτό μας. Οργιζόμαστε αν ο μπροστινός μας καθυστερεί θέλοντας να αφήσει κάποιον άλλον να περάσει, αλλά την άλλη στιγμή που χρειαζόμαστε εμείς βοήθεια για να περάσουμε, θυμώνουμε που δεν μας αφήνει κανείς. Αν μάλιστα μας αφήσει κάποιος, μερικές φορές απαξιούμε να κάνουμε το ευχαριστήριο νεύμα. Τελικά κερδίζουμε μόνο το άγχος και την πρωτιά στα τροχαία δυστυχήματα στην Ευρώπη.
Μπορούμε όμως να μετατρέψουμε την οδήγηση σε ένα ενδιαφέρον παιχνίδι-κουίζ, μειώνοντας το άγχος της στο ελάχιστο. Να κάνουμε π.χ. συνεχείς σκέψεις-υπολογισμούς όταν πλησιάζουμε στα φανάρια αποφεύγοντας όσο γίνεται το φρένο και το γκάζι, εξοικονομώντας έτσι και ενέργεια. Να τηρούμε τις αποστάσεις ασφαλείας χωρίς όμως να δημιουργούμε καθυστερήσεις. Να αφήνουμε όσο γίνεται προτεραιότητα στους άλλους, χωρίς να γινόμαστε αίτιοι εκνευρισμού όσων μας ακολουθούν. Για όσους αρέσκονται στους μαθηματικοφυσικούς υπολογισμούς, να και ένας γρίφος για τα μακρινά ταξίδια: Πώς θα υπολογίσουμε την ταχύτητα του αυτοκινήτου που μας προσπερνά στην εθνική, χρησιμοποιώντας το ταχύμετρο του αυτοκινήτου και το ρολόι μας; (η απάντηση στο τέλος). Γενικά να δίνουμε στον άγγελό μας νερό χωρίς να ενοχλούμε, απεναντίας να γινόμαστε καλά παραδείγματα για τους άλλους. Αν προσέξει κανείς θα δει ότι πολύ συχνά η εξυπηρέτηση που προσφέρουμε σε κάποιον, του κεντά το φιλότιμο και μας μιμείται εξυπηρετώντας παρακάτω κάποιον άλλο οδηγό.
Τελικά μπροστά στα τεστ της καθημερινότητας μπορούμε να σταθούμε με τον σωστό ή τον λάθος τρόπο. Από διανοητικής απόψεως μπορούμε να χειριστούμε το θέμα έξυπνα ή χαζά. Το σίγουρο είναι ότι η έξυπνη στάση όταν μάλιστα συνοδεύεται και από την κατανόηση του άλλου, είναι η καλύτερη για όλους μας.
Απάντηση στον γρίφο: Έστω ότι τρέχουμε με 100 χμ/ω. Μας προσπερνά κάποιος Χ και εμείς επί 10 δευτερόλεπτα παρακολουθούμε την πορεία του. Τσεκάρουμε το σημείο που βρίσκεται ο Χ στα 10 δευτερόλεπτα. Μέχρι να φτάσουμε εκεί, μετράμε την απόσταση και την βρίσκουμε ας πούμε 100 μέτρα. Άρα ο Χ διήνυσε σε σχέση με μας 100 μέτρα σε 10 δευτερόλεπτα (όσο τρέχει ένας πρωταθλητής των 100 μέτρων). Δηλαδή έτρεχε περισσότερο σε σχέση με μας κατά 36 χμ/ω. Επομένως η ταχύτητά του ήταν 136 χμ/ω.
23-05-2009
Ελευθέριος Ν. Τσαγκαρόπουλος
Επιμέλεια παρουσίασης της συζήτησης από τον Θεόδωρο Νάτσινα
*********************************
Οι σελίδες μας έχουν δεχθεί
*********************************
