Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010

Βροχή και κρύο, λίγοι στη συνάντηση, η συζήτηση για διάφορα θέματα, αλλά και για το ξεκίνημα του συλλόγου. Με ανταλλαγή SMS με κάποιους από τους φίλους που δεν ήρθαν, ίσως κανονίσουμε για τις 11:00 το πρωί του Σαββάτου άνοδο στον Λυκαβηττό, καιρού επιτρέποντος...

Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010

Νάναι καλά ο Χρήστος Σαμαράς, είχα κάνει ατόπημα, αλλά ο Χρήστος που δεν κολλάει πουθενά μου το χτύπησε και ας μην το είδε. Ναι, δεν το είδε στο περιοδικό, αλλά μου το επισήμανε στον τρόπο που εκφράζομαι, εγώ από την άλλη δεν κατάλαβα και νόμιζα ότι το είδε και γραμμένο. Μόλις κατάλαβε τι εννοούσα, μου είπε ότι είναι υποκριτικό, το να ψάχνω να διορθώσω το γραμμένο, αλλά να μην αλλάζω τον τρόπο που σκέπτομαι. Τέλος πάντων, το γραμμένο το άλλαξα, τον τρόπο που σκέφτομαι θα προσπαθήσω και αυτόν να τον αλλάξω. Τώρα μπορεί να μην το είπε έτσι ακριβώς όπως το μετέφερα, μπορεί να είπε κάτι άλλο λιγότερο ή περισσότερο, στην επόμενη κουβέντα μας σίγουρα θα μου το τονίσει. Ο Χρήστος και παλιότερα, ήταν ο πρώτος που μου επισήμανε ότι συνήθως όταν ήθελα να γράψω "πιο" ως "περισσότερο" έγραφα "ποιο" και ήταν όντως έτσι. Κάθισα και έψαξα όλα τα κείμενα που είχα ανεβάσει εδώ, για να τα διορθώσω και όταν του το είπα, ή απάντησή του ήταν: "Υπάρχουν και άλλα" :))) Η αλήθεια είναι το περιοδικό μας δεν έχει κάποιον "διορθωτή" όπως τα επαγγελματικά έντυπα, αλλά ευτυχώς υπάρχει ο Χρήστος και με ειδοποιεί για αρκετά από αυτά.

Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2010 08:07

Σπάνια θυμάμαι όνειρα, σήμερα όμως ήταν τόσο ζωντανό, ώστε μέχρι την ώρα που ξύπνησα νόμιζα ότι πρόκειται για κανονική ζωή, ίσως εκτός από ένα σημείο...

Το όνειρο ήταν και έγχρωμο και τρισδιάστατο...

Κύριο χαρακτηριστικό, η παλαιότητα και η αποδιοργάνωση.

Ήμουνα με το ποδήλατο στο Μοναστηράκι, αλλά κάπου κοντά ήταν και το αυτοκίνητο και τα δύο με κάποιο πρόβλημα.

Το μόνο που πήγαινε καλά όπως πάντα, ήταν η σχέση μου με τα τεχνικά και τους τεχνίτες, ήξερα τι ακριβώς συμβαίνει και υπήρχε ο άνθρωπος να το φτιάξει.

Βέβαια είχε συμβεί και εκεί μία ανατροπή. Οι γιατροί, που πάντα θεωρώ κορυφαίους τεχνίτες και που πάντα επιβεβαιώνουν την άποψή μου αυτή, δεν υπήρχαν στο όνειρο. Στη θέση τους υπήρχε ένας περίεργος τύπος που φερόταν σαν γιατρός και άρχισε να κάνει διαγνώσεις για μένα, χωρίς να έχω απευθυνθεί σ' αυτόν... Ούτε κακές, ούτε καλές, αλλά που ήταν απαραίτητη η επέμβασή του. Ο χώρος που έγινε αυτή η συνάντηση, ήταν μία πλατεία με ένα κατασκεύασμα όπως οι σκηνές των Τσίρκων, όπου όμως δεν υπήρχαν ακροβάτες, γελωτοποιοί και ζώα, αλλά θύμιζε την είσοδο σε αίθουσα συνεδρίου. Οι άλλοι γιατροί υπήρχαν χωρίς να πέφτει το μάτι μου πάνω τους, αφού στεκόντουσαν σαν να μη συνέβαινε κάτι...

Κάπου εκεί ξύπνησα.

Ναι, σκέφτηκα ότι το παραπάνω κείμενο δεν έχει καμία σχέση με το Περιοδικό μας... και δεν ξέρω αυτή την στιγμή που το γράφω, αν θα το ανεβάσω, όπως δεν ξέρω αν το ανεβάσω, για πόσο θα το αφήσω... Μου φαίνεται ότι ως εκδότης, μόνο εμένα λογοκρίνω...

Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010

Πέρασα τόσο καλά στην συνάντηση, ώστε αν και κοιμήθηκα αργά, ξύπνησα νωρίς και φρέσκος, πήρα το ποδήλατο και ξεκίνησα από την περιοχή Άγιου Παντελεήμονα, ανέβηκα την Λεωφόρο Αλεξάνδρας πέρασα στην Μιχαλακοπούλου μπήκα στην Παπαδιαμαντοπούλου, έκανα αμέσως την δουλειά που είχα εκεί, γύρισα προς Χίλτον, κατέβηκα προς την Βουλή, όλη την Πανεπιστημίου και στρίβω για Δημαρχείο να κάνω και την δεύτερη δουλειά που είχα και τέλος γύρισα από Τρίτης Σεπτεμβρίου, γύρω στα 12 χιλιομετράκια η διαδρομή και είχα διάθεση και για άλλες δουλειές και για περισσότερα χιλιόμετρα. Να είναι καλά η παρέα, που με τα διάφορα θέματα που συζητήσαμε με βοήθησε να ανανεωθώ και μου έδωσε δύναμη, περισσότερη από αυτή που χρειαζόμουν. Πολλές φορές σκέφτομαι ότι δεν μου αξίζουν τόσο καλοί φίλοι, αλλά δεν πρόκειται και να το κάνω θέμα :)

Αυτή την Πέμπτη θα συζητήσουμε και με όσους έχουν δηλώσει συμμετοχή στο SIG ποδηλάτου, για την συμμετοχή μας στην ακόλουθη εκδήλωση:

Ποδηλατοπορεία 17ης Ιανουαρίου 2010

Μου έλειψαν οι συναντήσεις... περισσότερο από όσο φανταζόμουνα...

Προηγούμενες Πέμπτες.

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

Χθες Πέμπτη κανονίσαμε η επόμενη συνάντησή μας της Πέμπτης να γίνει στα Νέα Γραφεία μας.

Από την 1η Δεκεμβρίου 2009, τα γραφεία της Ελληνικής Mensa μεταφέρθηκαν στη περιοχή του Συντάγματος, οδός Λέκκα 12, 1ος όροφος, Αθήνα 105 62.

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009

Μας ενημέρωσε ο Πρόεδρος της Ελληνικής Μένσα Χρήστος Αποστολίδης, σχετικά με την αποστολή που κάναμε, στην Αττάλεια της Τουρκίας για το 18ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Γρίφων (puzzles). (Πήραμε καλύτερη σειρά από την Ελβετία!) Και αναφέρθηκε και η επικείμενη βραδυνή έξοδος μας για φαγητό σε γνωστή ταβέρνα κοντά στον Σταθμό Λαρίσης.

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009

Οι πολύ μεγάλες αλλαγές μας πάνε μπρος ή πίσω;

Πέμπτη 5 Νοεμβρίου 2009

Καλά που ήταν το κινητό με το Ίντερνετ και ξεχάστηκα, αφού για αρκετή ώρα δεν είχε έρθει κανείς... Εκεί που ήμουν έτοιμος να ειδοποιήσω κάποιους φίλους ότι φεύγω, ήρθε η καθηγήτρια. Όχι δεν ήμουν στην τάξη, στο Φλοκαφέ καθόμουνα.

Απλά η φίλη που είχαμε καιρό να δούμε και ήρθε να μας δει, είναι καθηγήτρια. Κομψή όπως πάντα με έκανε να σκεφτώ πως δεν ήταν δικαιολογία το ατύχημα για να έρθω κάπως απεριποίητος... Τώρα όμως ήταν αργά. Προσπάθησα να κρυφτώ πίσω από τα λόγια, αλλά το χαμόγελο της Ιωάννας με έκανε να καταλάβω ότι δεν υπήρχε λόγος, στην Μένσα είναι αλήθεια, συναντά κανείς τα πάντα και τους πάντες και αυτό το ξέρουμε όλοι. Λίγο αργότερα ήταν η Αριάνα που μου το θύμισε, "με την φόρμα ήρθες και σήμερα;" Τελικά αν και δεν δικαιολογήθηκα στην καθηγήτρια, δικαιολογήθηκα στην Αριάνα; "Τι να φορέσω στο ποδήλατο;" Όταν γύρισα είδα ότι ήμουνα και αξύριστος.

Η συνάντηση πήγε καλά και είχε απ' όλα, όμως η μιζέρια μου συνεχίσε απτόητη και λέγοντας ότι δεν είμαι και στα καλύτερά μου, έφυγα μετά τις δώδεκα μεν, αλλά αρκετά νωρίτερα από ότι συνήθως. Τελικά από τον μόνο που δεν μπορεί κανείς να με σώσει, είναι από τον εαυτό μου.

Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009

Αύριο πρώτα ο Θεός θα δω πολλούς φίλους από την Μένσα, είναι η ομιλία του Γιώργου Παπαδημητρίου...

Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009

Πως θα ανέβει ο μπουφές δύο ορόφους;

Πάω στο μαγαζί φίλου μου στη γειτονιά και του λέω ότι έχω αποσυναρμολογήσει τον μπουφέ, αλλά το βασικό κομμάτι είναι και μακρύ και βαρύ και το ερώτημα είναι αν υπάρχουν δύο νέα παιδιά του επαγγέλματος που να έχουν και την δύναμη και την τεχνική, να τον περάσουν από τα στενά σημεία της σκάλας και των διαμερισμάτων.

"Δεν υπάρχουν Θόδωρε νέα παιδιά να κάνουν αυτές τις δουλειές, αν μπορέσουμε θα τον ανεβάσουμε οι δύο μας." Αμάν! εγώ σκεφτόμουν ότι θα χρειάζονταν τρεις μπρατσωμένοι νέοι, δύο κάτω και ένας απάνω για να γίνει η δουλειά. Πως Θα τα καταφέρουμε δύο μεταμεσήλικες;

"Πάμε γιατί μετά έχω και δουλειές!" Τι μπορούσα να πω; Όταν σε βοηθάνε, δεν μιλάς και από πάνω...

Ο Χρήστος και εγώ στην σκάλα, φορτωμένοι με τον μπουφέ, με τα φώτα να σβήνουν και τα πόδια του μπουφέ να τρίζουν πότε - πότε, ιδρώσαμε αλλά τα καταφέραμε...

Πήρα το ποδήλατο και έφυγα για μία ώρα, από το φόβο ότι η ταλαιπωρία που υπέβαλα την μέση μου θα με έριχνε κάτω. Ποδηλάτησα πιο έντονα από συνήθως για να σφίξουν οι μυς και να πάνε όλοι οι σπόνδυλοι στην θέση τους. Νάναι καλά ο Χρήστος!!!

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2009

Μέσα σε διάφορες δυσκολίες της εποχής και ενώ έκανα κάποιες δουλειές, σπάει ο άξονας της πίσω ρόδας του ποδηλάτου!

1η Αντίδραση: ΑΤΥΧΙΑ! ΟΛΑ ΜΑΖΙ?

2η Αντίδραση: Σάββατο... να προφθάσω να πάω στον ποδηλατά πριν κλείσει, έτσι και με πιάσει η αναβλητικότητα θα το πληρώσω πολύ ακριβά και η ευθύνη θα είναι όλη δική μου. (Σιγά που αυτό ήταν αντίδραση... ήταν ΣΚΕΨΗ και μάλιστα αναβλητική.)

3η Αντίδραση: Και όμως απανωτά και άλλη σκέψη, ίσως όμως προπαρασκευαστική της ανάληψης δράσης: Να βγάλω το παλιό ποδήλατο να φουσκώσω τις ρόδες, να λύσω την πίσω ρόδα με τον χαλασμένο άξονα του ποδηλάτου, να την φορτώσω στο παλιό και να φύγω αμέσως για την επισκευή.

4η Αντίδραση: Εδώ με πήρε ίσως από κάτω η αναβλητικότητα, έπιασα την κουβέντα με τον γείτονα, να πάω ή να μην πάω, θα προλάβω ή δεν θα προλάβω; Τυχερός όμως έπεσα σε άνθρωπο της δράσης, στους δρόμους όλη την ημέρα με το μηχανάκι, μου είπε: Θα προλάβεις!

5η Αντίδραση (και ίσως η μόνη πραγματικά δραστική): Γυρνάω ανάποδα το ποδήλατο και το δένω σε ένα κάγκελο, πλένω τα χέρια που έγιναν χάλια και φοράω χειρουργικά γάντια, λύνω την πίσω ρόδα χωρίς να την βγάλω, βγάζω έξω το παλιό ποδήλατο με τις ρόδες πλάκα και τις φουσκώνω, βγάζω την ρόδα του χαλασμένου ποδήλατου και την φορτώνω στο δεξί χερούλι του ποδηλάτου και φεύγω...

6η Αντίδραση: Ρωτάω τον ποδηλατά αν μπαίνει καινούργιος άξονας, πάω στον ιδιοκτήτη και τον προμηθεύομαι, περιμένω να τελειώσει η επισκευή του ποδηλάτου μίας κομψής ποδηλάτισσας και πιάνω την κουβέντα με την πελάτισσα και τον ποδηλατά... Καλές οι δημόσιες σχέσεις σε αγαθό επίπεδο... Ολόκληρο σύστημα με γράσο και κόλλημα πάνω του μία - μία τις μπίλιες από ρουλεμάν έκανε ο ποδηλατάς και μετά έσφιξε τον άξονα, καλύτερο από καινούργιο. ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ!!!

7η Αντίδραση Πάλι σκέψη, την ώρα της επιστροφής: Τι ατυχία λέω; ΤΥΧΗ είχα... λίγες μέρες νωρίτερα με κυνηγούσαν σκυλιά την νύχτα στην λεωφόρο ΠΕΤΡΟΥ ΡΑΛΛΗ και πέρασα όλη την οδό ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ μέσα στην ερημιά και τελικά ο άξονας έσπασε μέρα και 500 μέτρα πριν από το σπίτι μου, η ΤΥΧΗ είναι στο επίπεδο ΑΓΙΟ ΕΙΧΑ!!! Για να μην πω ότι όταν τέλειωσαν όλα, τότε ξέσπασε η καταιγίδα... Σίγουρα ΑΓΙΟΣ ΕΒΑΛΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ.

8η Αντίδραση Πάλι σκέψη: αφού τον άκουγα τον θόρυβο; γιατί δεν πήγα στον ποδηλατά να το ελέγξουμε; τι άλλο να σου κάνει η ζωή για να σε ειδοποιήσει ότι κάτι δεν πάει καλά; Ως πότε θα βολεύεις τις σκέψεις σου κατά το πως θα είναι όλα πιο αναπαυτικά; Άλλο η ζωή και άλλο η ζωή εν τάφω σε κάποια οδό Αναπαύσεως...

9η Αντίδραση Πάλι κουβέντα με τον εαυτό μου: Γράφτα για να τα διαβάζεις όταν θα τα έχεις ξεχάσει, μήπως καταλάβεις τι σου φταίει στην ζωή ετούτη, ότι ενώ είσαι υποτίθεται ζωντανός, κάνεις ότι μπορείς να ζεις την ζωή εν τάφω...........................................

Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009

Ξεκίνησα από το σπίτι να πάω με το ποδήλατο στο Allou Fun Park για να δω φίλους από την Μένσα και μετά από στενή επαφή με σκυλιά, 14 χιλιόμετρα διαδρομή του τρόμου (σε δόσεις) για 52 λεπτά της ώρας, βρέθηκα πάλι σπίτι, έχοντας μία εμπειρία που θα μείνει χαραγμένη στην μνήμη μου. Μόλις βγήκα από την νυχτερινή ερημιά της οδού Αγίας Άννης και μπήκα στην πάντα λειτουργική Λεωφόρο Κωνσταντινουπόλεως, συνειδητοποίησα ότι αν και ήθελα απλά να δω μόνο φίλους, ήταν σαν να "έκανα" την "απόλυτη" διαδρομή χωρίς προφυλάξεις και με έναν ανεξήγητο και παράξενο τρόπο, ευχαριστώ τους ανθρώπους που συνάντησα στην ερημική αυτή διαδρομή και μου έδωσαν κάποιες πληροφορίες τις οποίες επιβεβαίωνε και η Θέα του Λυκαβηττού, όποτε τα κτίσματα το επέτρεπαν... Αν ενδιαφέρεται κάποιος να ακούσει την περιπέτεια αυτή την Πέμπτη, τότε ίσως γράψω και εδώ την κουβέντα που θα γίνει σχετικά.

Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2009

Συνάντηση...

Έγινε η παρατήρηση ότι αυτή την φορά είμασταν ίσος αριθμός μελών και από τα δύο φύλα.

Τελευταίες ώρες πριν την συνάντηση.

Έπρεπε να φάω λάθος τροφές, να τιναχτώ από το κρεβάτι με κράμπα, για να κουνηθεί ο εγκέφαλος και να ερμηνεύσει σωστά αυτά που βλέπει! God works in mysterious ways.

Είναι τα χρόνια που πέρασαν, οι δυσκολίες της εποχής ή κάτι άλλο που δεν θέλω να δω; Πάντως έστω και αργά (τουλάχιστον πριν την συνάντηση), βρήκα το λάθος και το διόρθωσα... (Θα προτιμούσα να με είχαν προλάβει οι φίλοι που παρακολουθούν την σελίδα...)

Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2009

Βραδινή βόλτα με τον Χρήστο Σαμαρά στο Allou Fun Park για έρευνα σχετικά με επερχόμενη συνάντησή μας εκεί. Μετά και μία βόλτα στην Νέα Μάκρη για συζήτηση επί του θέματος, αλλά και σχετικά με την επικαιρότητα...

Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009

Μία από τις πιο μακρόχρονες εκκρεμότητές μου είναι και η Γεωπονική, στην οποία πήγα αυτές τις μέρες, βρήκαμε την καρτέλα μου και μπορώ αν τα καταφέρω να την τελειώσω... (Από εκεί είναι και οι φωτογραφίες που ακολουθούν).

Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009

Εκτός από αυτά που βιώνουμε όλοι μαζί σε εκκρεμότητα, έχω και διάφορα δικά μου θέματα που δεν ξέρω την έκβασή τους... Έτσι αν και έγιναν ενδιαφέρουσες συναντήσεις, δεν μπόρεσα να ενημερώσω εδώ.

Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2009

Με τηλεφώνημα του Χρήστου Σαμαρά, ξεκίνησε η Φθινοπωρινή περίοδος συναντήσεων Πέμπτης. Και μετά από τηλεφώνημα και του Χρήστου Αποστολίδη μαζευτήκαμε και άλλοι. Περιοδικά δόθηκαν, Tesla Supercomputer συζητήθηκαν (καθώς και η πιθανότητα να μην μπορεί κάποιος να αξιοποιήσει τη δύναμή τους, όπως τόνισε ο Γιώργος Παπαδημητρίου). Από συζητήσεις ήξερα ότι η εργασία του Ανδρέα Χαλκιαδάκη ήταν στη γειτονιά που μεγάλωσα, αλλά όταν είδα και τη φωτογραφία της ταυτότητας μου φάνηκε ότι τον θυμήθηκα. Για τρεις ώρες εγώ και η μελαγχολία μου ξεχαστήκαμε, λες και δεν είχαμε ποτέ σχέση αναμεταξύ μας. Την άλλη Πέμπτη ελπίζω να πάει στη δική της παρέα...

Θεόδωρος Νάτσινας

Επιστροφή στα περιεχόμενα.

Οι σελίδες μας έχουν δεχθεί επισκέψεις μέχρι σήμερα.