Κοιτάζοντας την Σελήνη ένα όμορφο βράδυ, έχουμε την εντύπωση πως βρίσκεται σε μια τέλεια βαρυτική ισοροπία με την Γη. Τίποτα τέτοιο όμως δεν ισχύει στην πραγματικότητα. Η Σελήνη εξακολουθεί μια φορά στο τόσο να παλαντζάρει, αποκαλύπτοντας για λίγο λεπτομέρειες στο χείλος της αθέατης πλευράς της. Ένα τέτοιο σπάνιο παλαντζάρισμα έγινε τα ξημερώματα της 21ης Οκτωβρίου 2003, οπότε αποκαλύφθηκε για λίγο στο δυτικό χείλος της ορατής από την Γη πλευράς της η λεκάνη του περίφημου Mare Orientale, του μεγαλύτερού της κρατήρα. Ο καιρός κάθε άλλο παρά ευνοϊκός ήταν στην δυτική Ελλάδα και περίμενα υπομονετικά πλάι στο ρομποτικό κατοπτρικό μου Celestron 4,5 ιντσών, με την Nikon Coolpix 2000 οπλισμένη, ώστε να πάρω αυτές τις δύο φωτογραφίες στα δύο μόνο λεπτά που φάνηκε η Σελήνη μέσα από μια τρύπα στα σύννεφα.
Looking at the Moon on a peaceful evening, one thinks that the Earth-Moon system is in a perfect gravitational balance. This is far from truth, though. The Moon every now and then librates and shows for a few hours some details on the edge of its unseen side. One such rare libration occurred early in the morning of Oct 21st 2003, when the fabulous Mare Orientale basin was barely visible at the western edge of the Moon. Mare Orientale is Moon’s greatest crater. The weather was tricky above western Greece on that morning and I had to wait with patience by my 4.5 inch Newtonian Celestron roboscope with my Nikon Coolpix ready to shoot in those couple of minutes that the Moon appeared through a small hole in the clouds.
