ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ / ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

Αυτή τη φορά το θέμα θα γραφτεί αφού τελειώσει η αναφορά για το τι έγινε στην συνάντηση...

Μεσημέρι Πέμπτης και με καλεί στο κινητό ο Αλέκος.
- Έλα Θόδωρε, θα το αναβάλουμε για απόψε;
- Γιατί Αλέκο;
- Μα για τον αγώνα...
- Ποιόν αγώνα;
- Με την τουρκική ομάδα;
- Σήμερα είναι;
Από εδώ και κάτω είναι προσωπική η συζήτηση...
.
.
.
Από εδώ και κάτω δεν είναι...
Λέω Αλέκο να στείλω μηνύματα να δω αν υπάρχει κάποιος που θέλει να πάει στη συνάντηση.
- Καλά, θα σε πάρω αργότερα...
Μηνύματα....................................................................
Έλα Θόδωρε τι έγινε;
- Έστειλα τα μηνύματα και πήρα 3 απαντήσεις μέχρι στιγμής, ότι είναι σοφή η σκέψη να το αναβάλουμε για σήμερα. Πάντως και ένας να απαντήσει ότι θα πάει, εγώ θα πρέπει να πάω....
- Χα, χα, χα ,χα ,χα.......
- Αν βέβαια περάσει από τέσσερις, δηλαδή δύο ώρες μετά το τελευταίο μήνυμα που έστειλα, και δεν έχω ούτε ένα θετικό μήνυμα, θα κανονίσω κάτι άλλο και αν στείλει κάποιος αργά θα του πω ότι πλέον έχω κανονίσει κάτι άλλο...

Από δω και κάτω είναι πάλι προσωπική η κουβέντα...

Το αστείο είναι ότι σκεφτόμουνα κάποια στιγμή να γράψω δύο λόγια για τις θετικές μου εμπειρίες από τα θρανία, κάτι σαν ένα από τα άρθρα άλλων μελών, που έχω ανεβάσει εδώ. Τελικά ίσως καταλήξω να γράψω εδώ γιατί προτίμησα τα θρανία από το ποδόσφαιρο. Και ίσως σκεφθώ και γιατί είμαι ο μόνος σήμερα, που δεν είχα στο μυαλό μου, τον αγώνα...

Τελικά 3 γυναίκες και δύο άντρες είχαμε ξεχάσει τον αγώνα, έτσι δεν νοιώθω τόσο μόνος...

Και εφ' όσον δεν έγινε συνάντηση, να οι σκέψεις που ανέφερα ότι θα έγραφα στην θέση της αναφοράς για την συνάντηση.

Θα ξεκινήσω από το συμπέρασμα, έτσι για την περίπτωση που θα γίνω βαρετός σε κάποιον και θα σταματήσει το διάβασμα γρήγορα, να μην έχει την σκέψη, ότι αν διάβαζε λίγο ακόμα, θα έβρισκε κάτι ενδιαφέρον. Το συμπέρασμα λοιπόν που έβγαλα από τα χρόνια που πέρασα στα θρανία, είναι ότι όσο επαρκέστερος είναι ένας λειτουργός της εκπαίδευσης, τόσο πιο απλός και αληθινά σεμνός είναι. Τι σημαίνει το αληθινά; Σημαίνει ότι ο δάσκαλος δεν σκέφτεται στο στυλ:
Ευχαριστώ το Θεό, που με έκανε μεγάλο, έξυπνο, όμορφο, αλάνθαστο αλλά προ πάντων Μ Ε Τ Ρ Ι Ο Φ Ρ Ο Ν Α. Ούτε στο άλλο το "στυλάκι" του ανεκδότου που λέει:
Ο καθηγητής κοσμογραφίας ολοκληρώνει την παράδοση λέγοντας:
- Έτσι λοιπόν, κοιτάζοντας τον ουρανό, καταλαβαίνω πόσο μικρός είμαι, τι λες και συ; Ρωτάει τον "καλύτερο" μαθητή.
- Ναι και εγώ όταν κοιτάζω τον ουρανό, νοιώθω πόσο μικρός είμαι... Τότε πετάγεται και ο μαθητής που δεν είναι τόσο συμπαθής στον καθηγητή και λέει
- Και 'γω! Και ο Καθηγητής απαντάει:
- Κάτσε κάτω εσύ, που θα μας πεις ότι κοιτάζοντας τον ουρανό καταλαβαίνεις πόσο μικρός είσαι. (Ζητάω συγγνώμη από όσους γνωρίζουν το κανονικό ανέκδοτο, που σατιρίζει την εξουσία στην εκκλησία...)
Στην πράξη το αληθινά σεμνός το κατάλαβα, όταν επισκέφθηκα τον πιο αυστηρό καθηγητή της Λεοντείου πριν πάω στο σπίτι μου κατά την έξοδο που είχα κάποια από τις ημέρες της θητείας μου στον ναυτικό. Τον είχα φέρει στο μυαλό μου, για μία ακόμη φορά την ώρα που ήμουνα στην 4ωρη σκοπιά μου και συνειδητοποίησα για μια ακόμη φορά πόσο με είχε βοηθήσει με τον τρόπο που δίδασκε από την στιγμή που έμπαινε στην αίθουσα, πριν καν ανοίξει το στόμα του. Ήταν ο πιο σύντομος χαιρετισμός που είχα ποτέ με άνθρωπο και ταυτόχρονα ήταν και αυτός που με γέμισε περισσότερο ψυχικά και μου έδωσε το "τελευταίο" μάθημα. Με γνώρισε αμέσως, κατάλαβε γιατί πήγα να τον δω, χαιρετηθήκαμε και γυρίσαμε κάθε ένας στη δουλειά του. Είναι από τους ανθρώπους εκείνους που με κάνουν να σκέφτομαι ότι πρέπει να αξίζει τον κόπο να ζει κάποιος σωστά.
Ακόμη και τώρα και μόνο που ασχολούμαι με αυτόν τον άνθρωπο μαθαίνω... Μόλις συνειδητοποίησα και κάτι άλλο... Δεν υπήρχε κακός μαθητής γι' αυτόν. Το λάθος και το σωστό το αντιμετώπιζε με τον ίδιο πάντα τρόπο, ανεξάρτητα αν το έκανε ένας αριστούχος ή ένας πάτος και αυτό ήταν κάτι που το νοιώθαμε όλοι. Και τελικά, δεν θα πω το όνομα του. Είμαι σίγουρος ότι κάτι τέτοιο θα σήμαινε γι' αυτόν ότι δεν μπόρεσα ακόμη να υποψιαστώ καν, αυτό που τον έφερνε πάνω στην έδρα.

Και μία σκέψη που θα μπορούσε να συζητηθεί την επόμενη Πέμπτη, σχετικά με την ενοχλητική αλληλογραφία (spam) στις ηλεκτρονικές διευθύνσεις μας στο Ίντερνετ. Γιατί δεν βάζουν χρέωση "Γραμματόσημο" για κάθε μήνυμα που στέλνουμε, τόσο μικρή που να μην ενοχλεί καθόλου τον κάθε έναν από μας, αλλά να είναι βαριά για κάποιον που στέλνει μαζικά μηνύματα... Με εξαίρεση τους επίσημους φορείς δημόσιους και ιδιωτικούς που θέλουν να μας πληροφορήσουν, (Δημόσιο, τράπεζες κλπ). Τουλάχιστον σε τέτοια περίπτωση θα ξέραμε ότι κάθε τέτοιο μήνυμα που παίρνουμε, βοηθάει να έχουμε φθηνότερο Ίντερνετ, αφού οι spammers πληρώνουν πολλά χρήματα για να το συντηρούν. Και μάλιστα θα μπορούσε η χρέωση να είναι και αναλογική, δηλαδή 5 μηνύματα την ημέρα προπληρωμένα με την συνδρομή μας και χρέωση από το 6ο και μετά αυξανόμενη έτσι ώστε να καταλήξουμε να μπαίνουμε στο δίκτυο με χρήματα των spammers. Όσο για τους υπεύθυνους επίσημης μαζικής αλληλογραφίας (news letters κλπ) θα ακολουθούν την διαδικασία που ακολουθούν οι εκδότες ώστε να αποκτούν ειδική άδεια για συγκεκριμένη αλληλογραφία και θα συνεχίζουν να μην χρεώνονται.

Και να η έκπληξη! Κάποια μέλη θέλουν να γίνει σήμερα η χθεσινή αναβληθείσα συνάντηση, στις 10 όμως για να προφθάσουμε, τώρα είναι 18:59 να δούμε θα διαβάσει κάποιος αυτό το σημείο και θα προφθάσει να έρθει;

Η σημερινή βραδιά ήταν πολύ όμορφη, ήμασταν 3 εκπρόσωποι από κάθε φύλο και η συζήτηση ισορροπημένη και ενδιαφέρουσα για όλους. Η ιδέα του Γιώργου Κλείτσα να μην χαθεί η συνάντηση της εβδομάδας, αλλά να γίνει Παρασκευή, ήταν εξαιρετική. Δύο καινούργιες φίλες ήρθαν στην συντροφιά, η Καίτη Γρανίτσα η οποία είναι και μέλος και του συλλόγου μας και η Σούλα Σιέμπου, φίλη της Καίτης που εργάζεται σε μία ερευνητική δημόσια υπηρεσία (ΕΠΙΨΥ) στην οποία βλέπει την δημιουργική εργασία πολλών εξαιρετικών ανθρώπων με ιδιαίτερες ικανότητες, καλλιτεχνικές κυρίως αν κατάλαβα καλά από αυτά που μας είπε. Όταν έφθασαν στο χώρο, κανείς από αυτούς που ήμασταν εκεί δεν τις ήξερε, αλλά η Κατερίνα Αλεξανδράκη μου είπε ότι ίσως να είναι οι κοπέλες στο διπλανό τραπέζι, ωραία της λέω, θα σε ρωτήσω με δυνατή φωνή κάτι, ΟΚ; ΛΕΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΗΔΗ ΕΔΩ Η ΚΑΙΤΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΙΠΕ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ. Ήταν όντως η Καίτη με την φίλη της και καταλαβαίνοντας το "κόλπο" με την κάπως δυνατή φωνή γύρισαν και μας κοίταξαν με βεβαιότητα ότι αυτή την Καίτη εννοούσα στην κουβέντα μου. Δέκα λεπτά αργότερα ήρθε και ο Γιώργος του οποίου η καθυστέρηση έδωσε την ευκαιρία να έχουμε έναν πρωτότυπο τρόπο αυτοσύστασης με την Καίτη.

Ήταν τόσο ανθρώπινη η επικοινωνία μας ώστε φθάσαμε στο σημείο να γνωρίσουμε καλύτερα τους εαυτούς μας, με την βοήθεια αλλήλων... Για παράδειγμα, ο Γιώργος ανέφερε σε μια στιγμή ότι ήμουν μαθητής της γυναίκας μου στην αστρολογία και αφού του εξήγησα ότι όταν την γνώρισα της είπα το ωροσκόπιό της, θυμήθηκα ότι πήρα πολλά μαθήματα από αυτήν σε πολλούς τομείς και όταν τα ενσωμάτωσα στην έρευνά μου σχετικά με την αστρολογία, τότε άρχισε να είναι όλα πολύ καθαρά. Και για να κάνω και ένα λογοπαίγνιο, "Με δύο Αικατερίνες (το όνομα σημαίνει "καθαρή") στην συντροφιά, πως να μην δω καθαρότερα μερικά πράγματα..."

Την Πέμπτη (προχθές) πάντα απαισιόδοξος, έκανα μέσα στο μυαλό μου τον επικήδειο των εβδομαδιαίων ανεπίσημων συναντήσεων, την Παρασκευή, ο Γιώργος Κλείτσας, η Κατερίνα Αλεξανδράκη, ο Κώστας Πούπαλος, η Σούλα Σιέμπου και η Καίτη Γρανίτσα, πέτυχαν να έχουμε μία συνάντηση με ουσία, ψυχαγωγία, ταπεινότητα, αμεσότητα, ειλικρίνεια, χιούμορ και χρήσιμη στο να μάθουμε ο ένας από τον άλλο και να εξασκήσουμε το μυαλό μας στο να αποδεχόμαστε περισσότερες πλευρές του εαυτού μας.

Μιλήσαμε για τα κομπιούτερς που διευκολύνουν την απομόνωση μας και μας κάνουν αντικοινωνικούς, αλλά και για την δυνατότητα που μας προσφέρουν αν ξεπεράσουμε την αντικοινωνικότητά μας, να ερχόμαστε σε επαφή με ένα τηλεφώνημα φθηνότερο από το αστικό, με ανθρώπους άγνωστους, φίλους ή συγγενείς που βρίσκονται σε οιαδήποτε γωνιά της γης με πρόσβαση στο Ίντερνετ.

Μιλήσαμε για την δυσκολία σήμερα, να βρεθούμε αρκετοί άνθρωποι σε παρέα και να έχουμε μία ευχάριστη επικοινωνία με το να κλεινόμαστε σε προσχεδιασμένες κουβέντες και προσχεδιασμένες επαφές και προσχεδιασμένες σχέσεις ή ακόμη πιο απροκάλυπτα με το να κλεινόμαστε στα σπίτια μας.

Μιλήσαμε για την δημιουργική πλευρά του "κλεισίματος" όταν είναι προσωρινή επιλογή και με συγκεκριμένο λόγο, κάτι που δεν έπεισε όλους μας...

Μιλήσαμε για τους τζογαδόρους και είδαμε το πάθος που έχουν και την αδρεναλίνη που εκκρίνεται κατά το παιχνίδι, που όμως τα έχουμε και εμείς όταν με το ίδιο πάθος προσπαθούμε να "διορθώσουμε" κάποιον δικό μας που έχει το "ελάττωμα", που όμως του το συντηρούμε με το "τζογάρουμε" και εμείς δανείζοντας τον για να "επιβιώσει" "ποντάροντας" ότι κάποτε θα τον πείσουμε να σταματήσει ή ότι θα καταλάβει μόνος του το λάθος. : (Στο σημείο αυτό θυμήθηκα το πάθος και την υπερένταση με την οποία κάποτε ήθελα να "κόψει" κάποιος γνωστός μου, το ελάττωμα. Από το μάκρος αυτής της παραγράφου φαίνεται ότι αν και δεν παίζω προπό, λαχεία, χαρτιά κλπ. Πρέπει να έχω μεγάλη σχέση με τον τζόγο). Ένα σημείο που τζογάρω είναι και ο τρόπος που γράφω. Βλέπω σημεία μπερδεμένα και δυσνόητα, αποφεύγω να τα διορθώσω, λέγοντας ότι είναι καλύτερα να δώσω περισσότερες πληροφορίες, παρά να "χτενίσω" το κείμενο και "ελπίζω" ότι στο επόμενο κείμενο θα είμαι σαφέστερος, χωρίς να έχω κάνει την προσπάθεια που απαιτείται γι' αυτό.

Μιλήσαμε για ανθρώπους που ώρες ολόκληρες, σε επαφή με άλλους ανθρώπους είναι "χαρά Θεού" και όμως από τους συγγενείς τους ακούει κανείς παράπονα γι' αυτούς.

Μιλήσαμε για το μπριτζ και πως το πνευματικό αυτό παιχνίδι, δέχεται ανηλεή επίθεση από παίκτες που προσπαθούν να "παρανομήσουν" με νοήματα απαγορευμένα και συμφωνίες κρυφές, καθώς και με την προσπάθεια που γίνεται με τα παραβάν, να σταματήσουν αυτές οι καταστάσεις.

Μιλήσαμε για το φεμινιστικό κίνημα που πέτυχε τον στόχο του και ξέχασε να σταματήσει καταστρέφοντας κάποιες φυσιολογικές λειτουργίες, αλλά είδαμε πως το λάθος έγινε πλέον αντιληπτό και είναι χρέος όλων μας να βρίσκουμε λύσεις εξομάλυνσης σε κάθε θέμα που αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό είναι αναγκαίο.

Μιλήσαμε και για το ότι τα ανθρώπινα έμβρυα μέσα στην κοιλιά της μητέρας είναι όλα θηλυκά, τους 3 πρώτους μήνες της κύησης και ακούστηκε και η πληροφορία, πως σε ένα συγκρότημα νησιών τα παιδιά φαίνονται όλα θηλυκά, μέχρι το 12ο έτος της ηλικίας τους οπότε και αρχίζουν να ξεχωρίζουν τα αγόρια!!!

Μέχρι στιγμής, ελάχιστα μόνο θέματα από αυτά που συζητήθηκαν ανέφερα η πραγματική επαφή δεν είναι δυνατόν να μεταφερθεί εδώ. Και το χρωστάμε μάλλον στην ομοιόμορφη σύνθεση της παρέας μας που βοήθησε να αποφύγουμε την εκ των προτέρων γνωστή "επικοινωνία" που υπάρχει στις "ανδροπαρέες".

Θεόδωρος Νάτσινας

Επιστροφή στα περιεχόμενα. Hellenic Mensa Magazine on Line

Οι σελίδες μας έχουν δεχθεί επισκέψεις μέχρι σήμερα.