Η πρώτη μου τηλεσκοπική επαφή με τα αστέρια ήταν πριν λίγα χρόνια (2002 ή 2003) στο αστεροσκοπείο Αθηνών, στην Πεντέλη. Τότε είδα για πρώτη φορά (live) σε κοντινό πλάνο την επιφάνεια της Σελήνης και - σε όχι και τόσο κοντινό πλάνο - τον Κρόνο. Αν και ο τελευταίος φαινόταν σαν μια μεγάλη κουκίδα, ήταν εμφανή τα δαχτυλίδια του, και ένα από τα διάκενα ανάμεσά τους - ο χώρος που «καθαρίζει» ένας από τους μεγάλους δορυφόρους του Κρόνου.

Ο ουρανός πάντα με γοήτευε. Από τη μία, μας έχει πάρει από το χεράκι και μας έχει οδηγήσει σε μεγάλες ανακαλύψεις, ανακαλύψεις που βοήθησαν την ανθρωπότητα και πρακτικά και εξελιγκτικά. Από την άλλη, κρύβει ακόμα πολλά μυστικά από εμάς. Μυστικά για ακατανόητες «ύλες» και ακατανόητους νόμους, που προσεγγίζουμε μόνο θεωρητικά (ακόμα... ?). Και άλλα ίσως μυστικά, που κάποιοι αρχαίοι πολιτισμοί θεώρησαν ότι κατέγραψαν, δημιουργώντας την τέχνη της αστρολογίας, που θα έμελλε να είναι το λίκνο της σημερινής αστρονομίας, αλλά και μια τέχνη που ακόμα απασχολεί και ενδιαφέρει πολλούς.

Θεώρησα λοιπόν ότι ήταν μεγάλη τύχη για μένα να βοηθήσω φέτος το καλοκαίρι στο εγχείρημα ενός γνωστού μου να τοποθετήσει ένα τηλεσκόπιο σε μία - σχετικά - σκοτεινή περιοχή της Αντιπάρου και να προσφέρει νυχτερινά ταξίδια στις ελάχιστες γνωστές περιοχές του σύμπαντος. Δεν μπορώ να σας περιγράψω την έκπληξή μου όταν είδα από τον προσοφθάλμιο τον Κρόνο και ήταν σχεδόν στο ίδιο μέγεθος με αυτό που είχα δει από το αστεροσκοπείο Αθηνών... Το τηλεσκόπιο είναι ένα 8ιντσο ρομποτικό τηλεσκόπιο (ευθυγραμμίζεται με τη χρήση GPS και μετά βρίσκει αυτόματα τα καταχωρημένα στη βάση του - περίπου 30.000 - αντικείμενα του ουρανού) της αμερικάνικης εταιρείας MEADE.

Εκτός από τον γνωστό μου Κρόνο, το τηλεσκόπιο αυτό με ταξίδεψε στον αέριο γίγαντα του ηλιακού μας συστήματος, το Δία, με τις γραμμώσεις του, την τεράστια κηλίδα - θύελλα που μένεται εδώ και χρόνια στην επιφάνειά του, και τους 4 εμφανείς δορυφόρους του, σε αστρικά σμήνη, σε εντυπωσιακά νεφελώματα όπως του κύκνου και του δαχτυλιδιού, σε άλλους γαλαξίες, και σε μακρινά άστρα. Εμαθα πολλά για τους αστερισμούς, και, αν και ακόμα έχω πολλά να μάθω, μπορώ να αναγνωρίσω πλέον κάποια βασικά σχήματα στον ουρανό.

Εμαθα επίσης, και το μεταφέρω γιατί μου έκανε εντύπωση, ότι σε μερικές χιλιάδες χρόνια, τη θέση που έχει σήμερα ο πολικός αστέρας θα την έχει πάρει ένα άλλο λαμπρό αστέρι, ο Vega (στον αστερισμό της λύρας). Αναρωτιέμαι αν μέχρι τότε θα έχει μείνει άνθρωπος πάνω στη Γη, έτσι ώστε να μεταφέρει αυτή την ιστορία στους απογόνους του, πως κάποτε πριν χιλιάδες χρόνια στη θέση του Vega ήταν ένα άλλο αστέρι, ο πολικός αστέρας...

Ενα από τα ελληνικά διαφημιστικά για τις νύχτες αστρικών θεάσεων στην Αντίπαρο

Επιστροφή στα περιεχόμενα.